Wednesday, October 29, 2008

Ιστορίες καθημερινής τρέλας...


Φαίνεται ότι τα 28 δις που προσφέρει η κυβέρνηση στις ελληνικές Τράπεζες δεν είναι αρκετά για να διασφαλίσουν την εύρυθμη λειτουργία τους.

Χρειάζονται ακόμα 1.849,65 ευρώ, όσο είναι δηλαδή το χρέος του κ. Νίκου Θεοχαρίδη, συνταξιούχου του ΙΚΑ, με πιστοποιημένη βαριά αναπηρία και μηνιαίες απολαβές 450 ευρώ.

Σε 1 ώρα περίπου από τώρα, σύμφωνα πάντα με το ειδοποιητήριο της τράπεζας, έχει προγραμματιστεί ο πλειστηριασμός του διαμερίσματος των 51,68 τετραγωνικών στα Πατήσια. Σε αυτό ζει από το 1970 ο κ. Θεοχαρίδης με την 90χρονη μητέρα του, η οποία διατηρεί την επικαρπία.

Ιστορίες καθημερινής τρέλας ή κάτι περισσότερο? Σύγχρονα κοινωνικά δράματα επιτρέψτε μου να πω εγώ.

Monday, October 20, 2008

Αρκεί να ξαναρχίζαν όλα απ΄την αρχή

Χρόνος... κάποιοι τον έχουν αποκαλέσει γιατρό και κάποιοι άλλοι αλήτη.

Ανεξάρτητα από τις πληγές που μπορεί να γιατρεύσει και τη πλήξη που συνήθως επιφέρει, ο χρόνος λειτουργεί αναπόφευκτα, χωρίς σχέδιο και υπολογισμούς.

Σε όποια φάση κι αν βρεθείς, μάταια θα αναζητήσεις το είδωλο σου στον καθρέφτη ύστερα από την επίδραση του πάνω σου.



Αφιερωμένο σε όλους τους συμπάσχοντες...


Επιστρέφω σε λίγο τα ρολά μου κλειστά
θέλω μόνο να φύγω κι ας γυρίσω ξανά
Επιστρέφω σε λίγο κι ας είναι αργά
τ΄όνειρο δεν αφήνω κι ας κοστίζει ακριβά
Επιστρέφω σε λίγο κι ας μην είσαι εκεί
δεν μπορώ άλλο να μείνω κι ίσως μια άλλη στιγμή

Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
παράξενο παιχνίδι είναι η ζωή
την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ότι βγει
αρκεί να ξαναρχίζαν όλα απ΄την αρχή

Επιστρέφω σε λίγο δε θα πάω μακριά
την αλήθεια θα κρύβω για μια μόνο βραδιά
Επιστρέφω σε λίγο είναι η πόλη μικρή
στην υγειά μας θα πίνω κι ίσως μια άλλη στιγμή

Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
παράξενο παιχνίδι είναι η ζωή
την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ότι βγει
αρκεί να ξαναρχίζαν όλα απ΄την αρχή


Στίχοι: Onirama
Μουσική: Onirama

** Ευχαριστώ τον side21 για την πρόσκληση, αλλά έχω παίξει το αντίστοιχο παιχνίδι.

Wednesday, October 8, 2008

Βρε λες?



Πριν το γάμο...

Αυτός: Ναι. Επιτέλους. Δεν μπορούσα να περιμένω άλλο.

Αυτή: Θέλεις να φύγω;

Αυτός: Όχι. Ούτε καν να το σκέφτεσαι!

Αυτή : Με αγαπάς;

Αυτός : Φυσικά! Όσο πάει και πιο πολύ!

Αυτή: Με έχεις απατήσει ποτέ;

Αυτός: Όχι βέβαια!

Αυτή: Θα με φιλήσεις;

Αυτός: Οπωσδήποτε!

Αυτή : Θα με χτυπήσεις;

Αυτός: Είσαι τρελή; Δεν είμαι τέτοιος τύπος!

Αυτή: Μπορώ να σε εμπιστευτώ;

Αυτός: Ναι.

Αυτή: Αγάπη μου!


Μετά το γάμο...

Απλά ξαναδιάβασε από το τέλος προς την αρχή!!!

Wednesday, October 1, 2008

Update: Κούραση.. μετα γενεθλίων!

Αν και δεν είχα σκοπό να ανακοινώσω την σημαντικότητα τούτης της μέρας, το όμορφο δώρο της γλυκοκερασοζουζούνας με έκανε να αναθεωρήσω! Σήμερα, λοιπόν, μεγαλώνω, ωριμάζω όπως λέει κι ο φίλος ιντερνετάκιας!

Ζουζούνα μου, σ'ευχαριστώ πολύ! Είναι τρέλα!!!





Είναι στιγμές που δεν σε βαστούν τα πόδια σου. Δε μπορεί, θα το'χεις νιώσει. Τα νεύρα σου πολλαπλασιάζονται στη προσπάθεια σου να τους ικανοποιήσεις όλους, και απλές καθημερινές δουλειές σου φαίνονται βουνό.

Τελικά, δεν ξέρω αν στη περίπτωση μου φταίει η κούραση του καλοκαιριού που συσσωρεύτηκε έως τώρα (ταξίδια, ξενύχτια, πιέση). Το μόνο σίγουρο είναι ότι χρειάζομαι επειγόντως λίγο χρόνο για μένα, λίγο χρόνο για ξεκούραση.

Ουφ!