This is the end..

..my only (blog)friend.
Σας ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου για τη συντροφιά που μου κρατήσατε.
Ίσως κάποτε συζητήσουμε ξανά όλα όσα μας απασχολούν και μας προβληματίζουν.

Καλή τύχη

Νίκος Κ.

Το κοινωνικό πρόσωπο ενός τραπεζίτη /Update: Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας!

Και να που οι καιροί αλλάξανε..

Τα οράματα για την ελληνική κοινωνία και οι υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο σταμάτησαν να δίνονται (έστω και ψεύτικα) από τους αξιότιμους πολιτικούς μας.
Στο προσκήνιο πέρασαν, πλέον, οι ξακουστοί δημοσιογράφοι μας (θα τους συναντήσεις σε μια τηλεοπτική βόλτα κάθε βράδυ στις 8), οι προβληματισμένοι ψυχαγωγοί μας (βλ.Λαζόπουλο-μέχρι νεωτέρας) και ένας μεγάλος τραπεζίτης..ο Α.Βγενόπουλος.

Μάλιστα, ο τελευταίος, όχι μόνο νοιάζεται για την ελληνική κοινωνία και οικονομία με δημόσιες αναφορές του, αλλά με κάθε ευκαιρία φροντίζει να το δείχνει και έμπρακτα.
Άκουσον, άκουσον!!!
Ένας τραπεζίτης να νοιάζεται για τα προβλήματα του τόπου μας, για το κοινό καλό.

Το ερώτημα, όμως, εστιάζεται στο για ποιό λόγο ο κ.Βγενόπουλος νοιάζεται για όλους εμάς? Γιατί εκφράζει δημόσια το κοινωνικό πρόσωπο του ιδίου και της τράπεζας που εκπροσωπεί?

Πολλοί μιλούν για έναν μεγάλο ανθρωπιστή. Άλλοι πάλι για ένα άτομο που προσδοκά στην πολιτική και κατ'επέκταση στην εξουσία. Είναι αλήθεια ότι ο λόγος του είναι κατα βάση πολιτικός, χωρίς όμως να χαρακτηριζεται από τη ξύλινη γλώσσα του πολιτικού. Συχνά επίσης μιλά, ή πιο σωστά κρίνει του Έλληνες πολιτικούς.

Σε δημόσια τοποθέτησή του είπε:

Τα σοβαρά προβλήματα της χώρας (οικονομικά, κοινωνικά, περιβαλλοντικά, πολιτιστικά και ηθικά) επιδεινώνονται, ενώ οι αποσπασματικές πολιτικές πράξεις και κρίσεις για την αντιμετώπισή τους δείχνουν έλλειψη σοβαρότητας και υπευθυνότητας. Η άσκηση κυβερνητικής εξουσίας με κριτήριο τις δημοσκοπήσεις και το πολιτικό κόστος, η εύκολη λύση του ξύλινου πολιτικού λόγου αντί της σοβαρής ανάλυσης και της υπεύθυνης τοποθέτησης και οι πολιτικές και προσωπικές φιλοδοξίες, που κρύβονται στο όνομα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του ελληνικού λαού, εξασφαλίζουν την επιδείνωση της κρίσης με απρόβλεπτες συνέπειες.


Όπως και να'χει αυτός ο άνθρωπος, όποιο σκοπό κι αν έχει, σου αρέσει να τον ακούς. Νομίζεις ότι είναι ο εκφραστής όλων όσων αισθάνεσαι βλέποντας την κατάντια του ελληνικού συστήματος. Και πιο πολύ σου αρέσει να τον ακούς, γιατί δεν περίμενες ποτέ ότι ένας μεγαλοτραπεζίτης, ένας μεγαλοεπιχειρηματίας, θα είχε τα ίδια πιστεύω (πλην των ποδοσφαιρικών) με σένα.

Αττικό πράσινο

Μια πρωτότυπη ιστοσελίδα λειτουργεί εδώ και λίγες μέρες από την υπερνομαρχία Αθηνών-Πειραιώς.

Πρόκειται για μια χαρτογράφηση χώρων πρασίνου στο λεκανοπέδιο, τους οποίους οι κάτοικοι μπορούν να επισκεφτούν για περίπατο, αθλητισμό, πολιτισμό και αναψυχή.

Περιέχει φωτογραφικό υλικό καθώς και τη δυνατότητα εικονικής περιήγησης. Επίσης, περιλαμβάνει καταγραφή ελεύθερων χώρων σε κάθε δήμο που μπορούν να μετατραπούν σε πυρήνες αστικού πρασίνου.
<<Χώροι, δηλαδή, που είναι υπό διεκδίκηση είτε από φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, είτε από κινήσεις πολιτών, αλλά το κράτος για διάφορους λόγους δεν τους αποδίδει>>.

Επισκεφτείτε την εδώ.

Ανέκδοτο.. Update!

Μια τιμητική διάκριση για το ιστολόγιο του Νίκου Κ.!
Βραβεύτηκε από το Α! μπε μπα Blog! Δείτε εδώ.



Μια φορά κι έναν καιρό, η προοδευτική σύζυγος αποφασίζει να κάνει δώρο στον άντρα της μια επίσκεψη σε στριπτιτζάδικο. Φτάνουν στο strip club και ο πορτιέρης λέει στον άντρα της:
- "Γεια χαρά Κώστα! Τί κάνεις;"
Η σύζυγος τότε τον ρωτάει αν είχε ξαναπάει σε αυτό το στριπτιτζάδικο, αλλά ο Κώστας της λέει:
- "Όχι, απλά πηγαίνουμε μαζί στο γυμναστήριο."
Όταν κάθισαν, η σερβιτόρα ρωτάει τον Κώστα αν θα πάρει το... συνηθισμένο του ποτό και του φέρνει τη μάρκα ουίσκι που του αρέσει. Η σύζυγος αρχίζει να υποψιάζεται ότι κάτι δεν πάει καλά:
- "Από που και ως πού ήξερε η σερβιτόρα ποιό ποτό πίνεις συνήθως;"
- "Έρχεται κι αυτή στο ίδιο γυμναστήριο και μία φορά συζητάγαμε σχετικά με ποτά κλπ"
- "Ας το καταπιώ κι αυτό...", λέει η σύζυγος.
Μετά από κάποια ώρα έρχεται και μία stripper στο τραπέζι τους, κάθεται στα πόδια του, τον παίρνει αγκαλιά και του λέει:
- "Γεια σου Κωστάκη μου! Να σου κάνω το χορό που σε τρελαίνει αγόραρε;"
Η σύζυγος πλέον είναι έξω φρενών, αρπάζει την τσάντα της και ορμάει έξω από το στριπτιτζάδικο. Ο Κώστας τρέχει από πίσω της και την βλέπει να μπαίνει σε ένα ταξί. Προτού προλάβει η σύζυγος να κλείσει την πόρτα, ο Κώστας προλαβαίνει και μπαίνει μέσα στο ταξί μαζί της. Προσπαθεί απεγνωσμένα να τα μπαλώσει, λέγοντάς της πως η στριπτιτζού τον πέρασε για κάποιον άλλο. Η σύζυγος όμως δεν τον πιστεύει και αρχίζει να του φωνάζει, να τον βρίζει, τον χτυπάει όλο νεύρα. Τότε γυρίζει ο ταξιτζής το κεφάλι του και του λέει:
- "Κώστα τι έγινε; Φαίνεται ότι απόψε διάλεξες πολύ άγρια γκόμενα..."

Ιστορίες καθημερινής τρέλας...

Φαίνεται ότι τα 28 δις που προσφέρει η κυβέρνηση στις ελληνικές Τράπεζες δεν είναι αρκετά για να διασφαλίσουν την εύρυθμη λειτουργία τους.

Χρειάζονται ακόμα 1.849,65 ευρώ, όσο είναι δηλαδή το χρέος του κ. Νίκου Θεοχαρίδη, συνταξιούχου του ΙΚΑ, με πιστοποιημένη βαριά αναπηρία και μηνιαίες απολαβές 450 ευρώ.

Σε 1 ώρα περίπου από τώρα, σύμφωνα πάντα με το ειδοποιητήριο της τράπεζας, έχει προγραμματιστεί ο πλειστηριασμός του διαμερίσματος των 51,68 τετραγωνικών στα Πατήσια. Σε αυτό ζει από το 1970 ο κ. Θεοχαρίδης με την 90χρονη μητέρα του, η οποία διατηρεί την επικαρπία.

Ιστορίες καθημερινής τρέλας ή κάτι περισσότερο? Σύγχρονα κοινωνικά δράματα επιτρέψτε μου να πω εγώ.